Rozpoczęcie sezonu urlopowego sprzyja ożywieniu gospodarczemu branż, charakteryzujących się sezonowością działalności gospodarczej oraz tych, które obok aktywności całorocznej podejmują dodatkowe działania w okresie letnim. Wśród tych drugich nie sposób pominąć branży jubilerskiej, która w okresie wakacyjnym rozwija sieć punktów sprzedaży detalicznej w miejscowościach letniskowych.
Aktywność ta wymaga jednak często nabycia składników majątku uznawanych zgodnie z przepisami ustaw o podatkach dochodowych (PIT, CIT) za środki trwałe, które wykorzystywane są jedynie w okresie sezonu. Naturalną konsekwencją takiej sytuacji jest pytanie o przyjęcie właściwej metody amortyzacji środków trwałych używanych czasowo tj. np. wyłącznie w okresie letnim.
Zasady amortyzacji
W obszarze prawa podatkowego problematyka przestrzegania ustalonych przepisami zasad amortyzacji stanowi zagadnienie niezwykle istotne, bowiem warunkuje możliwość zaliczania w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych. Należy bowiem pamiętać, iż ustalanie odpisów amortyzacyjnych w sposób naruszający przewidziane przepisami reguły skutkuje brakiem uznania dokonanego odpisu za koszt podatkowy. Warto przypomnieć, że za środek trwały a zatem składnik majątku podlegający amortyzacji, uznawany jest stanowiący własność lub współwłasność podatnika składnik majątku (np. budynek, budowla, lokal, maszyna, urządzenie) nabyty lub wytworzony we własnym zakresie, kompletny i zdatny do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez podatnika dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Naturalnym jest zatem, iż w świetle przytoczonej definicji środka trwałego oraz ogólnych zasad amortyzacji częste wątpliwości podatników wzbudza prawidłowe ustalenie zasad amortyzacji składnika majątku uznawanego za środek trwały, ale co szczególnie istotne wykorzystywanego jedynie przez ściśle określoną część roku (sezon). Otóż, za treścią art. art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – PIT (odpowiednio art. 16 h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – CIT), należy powiedzieć, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych w okresie ich wykorzystywania, przy czym, w takim przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.
Amortyzacja pod nadzorem
Składniki majątku wykorzystywane dla potrzeb działalności gospodarczej okresowo winny być amortyzowane z uwzględnieniem przepisów szczególnych, ustalających zasady amortyzacji sezonowej. Ewentualne pominięcie tych zasad może prowadzić do wyłączenia przez organ podatkowy kontrolujący podatnika z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych z naruszeniem przepisów o amortyzacji. Oczywiście dodania także wymaga, że środki trwałe wykorzystywane sezonowo mogą zostać poddane amortyzacji jednorazowej właściwej dla małych podatników i podatników rozpoczynających w roku prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym pamiętać należy, iż w takim przypadku muszą zostać spełnione warunki dla skorzystania przez podatnika z tej szczególnej formy amortyzacji.
Marek Piotrowski
prawnik, doradca podatkowy
