Trochę czasu upłynęło od ostatnich informacji publikowanych na łamach Polskiego Jubilera, a dotyczących kolejnych wydarzeń związanych z projektem „Moim zdaniem… Wystawa biżuterii z komunikatem”. Czas nadrobić zaległości.
Czas pandemii zweryfikował nasze plany. Wstępne rozmowy dotyczące kolejnych spotkań z publicznością utknęły w marcu zeszłego roku. Lockdown szczególnie zmienił zagraniczne pomysły wystawiennicze. Choć chcieliśmy, nie odbyły się spotkania w Wiedniu, Berlinie, Lizbonie, przepadły wstępne holenderskie zamierzenia, nawet nie ruszyliśmy w kierunku Barcelony. Plany wystaw w Szczecinie, Płocku, Malborku i Krakowie też nie wyszły poza nasze chęci lub wstępne ustalenia. Cóż, tak bywa. Ale, wbrew wszystkim niemożnościom i maseczkom podczas wernisaży, udało nam się przeprowadzić kilka znaczących działań w polskich muzeach. Udane wystawy w Muzeum Okręgowym w Koninie (wspaniale zostaliśmy przyjęci przez p. dyrektorkę Elżbietę Barszcz i nieocenioną Małgorzatę Szuman- Gorczycę oraz całą załogę muzeum), w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze (wspominamy ciepłe przyjęcie dyrektora Leszka Kani, który świeżo rozbudowane sale muzeum przeznaczył właśnie na nasz projekt), podczas krakowskich Targów Jubinale (okazuje się, że można wszystko zorganizować w niemożliwie krótkim czasie), oraz w Muzeum Bursztynu w Gdańsku (uff, to chyba najmocniejszy akcent tego projektu: ponad półroczna wystawa w fenomenalnej przestrzeni, którą autorom biżuterii z komunikatem udostępnił p. Waldemar Ossowski, dyrektor Muzeum Gdańska oraz szefowa/kierowniczka Muzeum Bursztynu, p. Renata Adamowicz, i to już w dniu otwarcia nowej siedziby w Wielkim Młynie) – niech będą argumentem, że chcąc działać razem, w zgodzie i z przyjaciółmi, można zorganizować naprawdę dużo. O poprzednich wystawach na łamach Polskiego Jubilera informowaliśmy wcześniej. Kogo informacje ominęły, zapraszam na stronę www.moimzdaniem. info oraz do poprzednich numerów Polskiego Jubilera. O wystawie w Gdańsku, aktualnie czynnej, chciałbym napisać więcej.
Czas na finał
Każdy projekt ma swój początek i koniec. Wystawa w Gdańsku kończy czas oświadczeń, manifestów, emocji i bardzo osobistych opowieści. Czas komunikatów wyrażanych przez artystów i projektantów, którzy zdecydowali, że właśnie poprzez formę złotniczą chcą zwrócić się do publiczności. Poczekać na ich reakcję. I ją otrzymać. To olbrzymi sukces nas wszystkich, możliwy wyłącznie dzięki uczestnikom. Rozpoczęliśmy ten projekt nieśmiało, miał trwać tylko rok, może nieco dłużej. A zrobiły się z tego cztery lata wspaniałej złotniczej przygody. Spotkały się w jednej przestrzeni prace wykonane na sześciu kontynentach. Ponad stu trzydziestu autorów, emanujących mnóstwem energii, mocnych narracji, o nieprawdopodobnej dawce informacji, będącej dla publiczności wręcz zobowiązaniem do myślenia. O nas samych. Czas na finał. Zaproszenie do wystawy w Gdańsku było ostatnim. Celem projektu, od samego początku, było udokumentowanie zdań Autorów w trwałej formie, czyli albumie. W założeniu album ma stać się wydawnictwem dokumentującym efekt tego, prawdę mówiąc, eksperymentu złotniczego, sytuującego się na granicach sztuki, sztuki złotniczej oraz socjologicznych aspektów formułowania komunikatu. Udało się to, w opinii organizatorów oraz odwiedzających wystawy, nad podziw dobrze. Obecni w projekcie zaznaczyli się w trwałej, trójwymiarowej i jakże różnorodnej wypowiedzi. Nieobecni artyści malkontenci / krytykanci, którzy nie potrafili zrozumieć idei “Moim zdaniem…”dodali nam tylko energii do kontynuowania projektu. Tym, którzy nie zdążyli, warto powiedzieć, że przecież to nie pierwszy i nie ostatni taki pomysł. Ważne, aby nie mówić tylko do siebie i artystycznych „elit”. Więc… ruszamy, aby finał miał swój czas i miejsce.
Prace nad albumem
Rozpoczęliśmy z Markiem Nowaczykiem intensywne prace przy redakcji albumu. Wiemy, że to wielkie zadanie. Wspaniale wspierają nas przyjaciele i uczestnicy projektu, ale też wiemy, że drukowana synteza tych wydarzeń i obrazów nie będzie łatwa. Jednak – zrobimy to. Podczas kolejnych pokazów okazało się, i to już podczas trzeciej wystawy (w Galerii Stowarzyszenia Bursztynników), że nadsyłane prace gromadzą się według coraz bardziej określonych haseł/ punktów tematów/idei. Wielkim doświadczeniem była dla nas aranżacja kolejnych wystaw. Ewoluowała idea stworzenia pewnego rodzaju opowieści, a raczej redakcji tej, która samoistnie powstawała w czasie, gdy dołączały kolejne osoby i prace. Z czasem tytuł jednej z nich, autorstwa Marka Nałęcz-Nieniewskiego („Każdy z nas jest inny”), stał się mottem rozpoczynającym i łączącym kolejne tematy. Podczas aranżacji ostatniej wystawy, przed rozpoczęciem prac nad albumem, dotarliśmy chyba do ostatecznej wersji opowieści. Teraz – czas na układanie zdjęć, pisanie, docieranie szczegółów. No i czas na poszukiwanie środków, które są konieczne, aby album opuścił hale drukarni. Jesteśmy dobrej myśli, razem ze sprawdzonymi przyjaciółmi czynimy starania, aby wspaniała praca uczestników została godnie podsumowana.
Spotkanie w Gdańsku
Na koniec napiszę jeszcze kilka słów o gdańskim spotkaniu. Ta wystawa będzie z pewnością rekordzistą pod względem frekwencji. Latem Muzeum Bursztynu sprzedawało ponad 1000 biletów dziennie, a niemal każdy wchodzący po pierwsze zwiedzał naszą wystawę (sala wystaw czasowych jest na parterze). Dopiero później, na kolejnych piętrach, odwiedzający mogli zobaczyć wspaniałą kolekcję bursztynów. W pierwszych dniach po otwarciu odwiedzający nie tylko zwiedzali sale, ale również nie stronili od licznych komentarzy w popularnych w Gdańsku mediach internetowych. Zainteresowanie okazała także m.in. redakcja TVP INFO Gdańsk. Ten wielogłos, często na granicy logiki, wbrew faktom i samej wystawie (cóż, czy można ocenić wystawę komentując tylko wybrane prace?) przyczynił się do prawdziwego „najazdu” chętnych, aby na własne oczy zobaczyć te „niegodziwości”. Zapas kropeczek, mający wystarczyć na cały czas trwania ekspozycji, został zużyty w ciągu kilku dni. Niektórych prac już prawie nie widać. A „kropkowa” dyskusja była tak zacięta, że czerwone i zielone znaki były w kilku warstwach przyklejane tak, aby zasłonić poprzedni kolor. Cóż, chyba nawiązaliśmy „żywy kontakt z publicznością. W Gdańsku do projektu dołączyło „gościnnie” kilka prac, które uczestniczą równolegle w wystawie zorganizowanej przez poznańską Galerię YES pt. „Głos Kobiet” oraz prace z międzynarodowego konkursu pt. „Wciąż człowiek”, przesłane przez Galerię Sztuki w Legnicy. Stało się tak na zaproszenie organizatorów, za zgodą ww. galerii i oczywiście samych autorów. Wystawa będzie trwała do końca stycznia 2022 roku. Zapraszamy. Bo kolejny pokaz, już „zaweckowanego” projektu, planowany jest dopiero latem. Mariusz Pajączkows
Przełom roku, znana z Legnickiego Festiwalu SREBRO tamtejsza galeria sztuki, akcentuje wystawą pt. „Głos kobiet”. Jej premierowy pokaz miał miejsce w poznańskiej Galerii YES, która jest pomysłodawcą i organizatorem projektu, oddającym pole do popisu – przysłowiowy głos – kobietom-twórczyniom biżuterii.
Wystawa prezentuje blisko 200 prac autorstwa około 80 artystek.
Kobiecy głos w biżuterii
To pokaz biżuterii autorskiej prezentujący wyłącznie kobiecy punkt widzenia, opowiadający o kobietach, przez nie zrealizowany i im dedykowany. Ekspozycja jest z jednej strony pretekstem do debaty na temat kobiecego designu, a z drugiej zbiorem intymnych opowieści o ciele, macierzyństwie, potrzebach i pasjach, oraz o ich przeżywaniu w obecnych realiach społeczno-politycznych. To także refleksje o feminizmie, którego duch wyczuwalny jest w pracach polskich złotniczek. Stąd wystawa gromadzi nie tylko prace sprowokowane ostatnimi wydarzeniami społecznymi, ze strajkiem kobiet na czele, w których czuły się one uciszane, pomijane i traktowane przedmiotowo, ale i takie, które powstały dawno, w zaciszu spatriarchizowanych uczelni, pracowni, spółdzielni i cechów rzemiosł, życia publicznego, itp. Dlatego nie zabrakło na niej obiektów autorstwa nieżyjących już polskich pionierek sztuki złotniczej: Jadwigi Zaremskiej (tworzącej wspólnie z mężem Jerzym) czy Leny Kowalewicz-Wegner – pedagożki i inicjatorki powstania łódzkiej Pracowni Drobnych Form (obecnie Katedra Biżuterii), pozostającej do dziś najważniejszym ośrodkiem akademickiego kształcenia artystek i artystów złotników w kraju.
Otwarcie już w styczniu
„To projekt, w którym kobiety odzyskują głos, a my – jako odbiorczynie i odbiorcy tego rodzaju sztuki – zyskujemy wspaniałą panoramę polskiej kobiecej sztuki biżuteryjnej. To wspaniałe, ambitne przedsięwzięcie i udana realizacja, która nie tylko sięga do historii polskiej biżuterii autorskiej, ale i ukazuje młode pokolenie twórczyń. Za to należą się ogromne podziękowania dla najważniejszej polskiej mecenaski tej sztuki – Marii Magdaleny Kwiatkiewicz, za przedsięwzięcie oraz propozycję przeniesienia pokazu do Legnicy, gdzie biżuteria wybrzmiewa szczególnie na mapie Polski” – opowiada Justyna Teodorczyk, dyrektorka legnickiej galerii sztuki, która zaprasza na uroczyste otwarcie wystawy zaplanowane na 14 stycznia 2022 r.
Dotyk /touch
Jakie jeszcze wieści z Legnicy? Znamy już temat przyszłorocznego 30. Międzynarodowego Konkursu Sztuki Złotniczej! Brzmi ono: dotyk/touch. „Dotyk to z jednej strony najbardziej oczywista właściwość biżuterii, najbardziej pierwotny zmysł, a z drugiej – podstawa relacji międzyludzkiej, którą odebrała nam pandemia, a także odbiera na co dzień cywilizacja technologiczna. Jesteśmy ciekawi, jak o dotyku opowie biżuteria i jej twórcy” – komentują organizatorzy Legnickiego Festiwalu SREBRO. Jego kulminacja, wraz z rozstrzygnię- ciem Konkursu odbędzie się w week- end 13-14 maja 2022. Po hybrydowej realizacji poprzedniej edycji liczymy na spotkanie na żywo w Legnicy! Mat.Gs
Od 30 września do 2 października odbywały się w Warszawie targi jubilerskie GOLDEXPO 2021. W tym roku podczas targów złotniczo-jubilerskich swoje stosika zaprezentowało 176 wystawców a organizatorzy wydali 5655 identyfikatorów uprawniających do wstępu na imprezę.
KONKURS BURSZTYNOWE RZEMIOSŁO 2021
Podczas targów GOLDEXPO Warszawa 2021 miało miejsce wręczenie nagród konkursu „Bursztynowe Rzemiosło 2021”, organizowanego przez Komisję Branżową Złotników Jubilerów przy Pomorskiej Izbie Rzemieślniczej Małych i Średnich Przedsiębiorstw. Konkurs został zorganizowany po raz 18. Ta ciekawa inicjatywa konkursowa powstała w gronie rzemieślników złotników, którzy cenią jakość, profesjonalizm, artyzm i fachowość w sztuce złotniczej. Złotnictwo to jedna z najstarszych dziedzin zawodowych rzemiosła, a ich wyroby to często dzieła sztuki. Konkurs „Bursztynowe Rzemiosło” ma za zadanie promocję umiejętności osób posiadających kwalifikacje czeladnicze i mistrzowskie, od wielu lat wykonujących ten zawód (seniorzy), oraz młodych ludzi uczących się złotnictwa lub dopiero rozpoczynających pracę w zawodzie (juniorów).
W pracy złotników zmieniają się technologie, surowce, metody wykonywania wyrobów, ale niezmienne, na pierwszym miejscu pozostają umiejętności manualne i zmysł artystyczny. Udział w konkursie to swego rodzaju wyzwanie, oraz możliwość pokazania umiejętności autora pracy i ich oceny w gronie znawców tego zawodu. Tematem konkursu w tym roku były „Burstzynowe inspiracje – biżuteria”. Komisja w kategorii Juniorzy, postanowiła I miejsce przyznać za pracę „Przystań na bursztynowym wzgórzu” – autor pracy Pani Jagna Ciesielska, II miejsce za pracę „Sunflower” przyznano panu Wojciechowi Łuckiewicz, III miejsce za pracę „Skarb północy” otrzymała Pani Izabela Smejda. Wyróżnienie otrzymali: Weronika Zarębska za pracę „Szlak bursztynowy”, Artur Radkowski – „Dziewczyna z bursztynem”. Natomiast w kategorii seniorzy: I miejsce przyznano za pracę „Wkręcony” – autor Pan Jacek Ostrowski, II miejsce za pracę „Piękno i delikatność” przyznano Panu Bohdanowi Hołub, III miejsce za pracę „Po drugiej stronie lustra wody…” otrzymał Pan Krzysztof Konrad Bondaruk.
Premiera zegarka
Dużym wydarzeniem w trakcie targów GOLDEXPO Warszawa 2021 była premiera zegarka „TYBUR”, stworzonego przez Marcina Tyburę – zawodnika mieszanych sztuk walki oraz firmę Vostok Europe. Prezentacja odbyła się podczas pierwszego dnia targów tj. 30.09.2021, prowadzona była przez samego Marcina Tyburę oraz przez nieocenionego komentatora sportowego Mateusza Borka. Po oficjalnej części wydarzenia, szczęśliwcy mogli otrzymać autograf Marcian Tybury na plakacie z wizerunkiem zawodnika, jak również zrobić zdjecie z samym mistrzem.
